Operafragmenten en aria’s, dat is inmiddels bekende kost bij Westfrisia Cantat in Onderdijk. Zondagmiddag ging het iets anders, de fragmenten werden in het eerste deel van het jaarlijkse concert ten gehore gebracht. Na de pauze klonk een rijke selectie uit de opera ‘Giovanna D’Arco’ van Guiseppe Verdi. Het koor verenigde in koren en aria’s bekend werk met minder frequent gezongen muziek, de uitvoering en de waardering hiervoor waren zeer goed. De koorleden zingen in het Italiaans, maar het is duidelijk te merken dat er binnen de rijen een gedegen kennis van de emotionele lading van de muziekstukken is. De intenties van de tekst, tragiek, zorgen, vreugde, religie werden qua stemming uitstekend weergegeven in koorklank en dynamiek. Het koor toonde in het algemeen een prachtige, wendbare dynamiek, zoals te horen is in het spannende koor ‘Vedeste, Vedemo’ uit de opera ‘Maria Stuarda’. Onzekerheid, zorgen en boosheid maken dit deel muzikaal spannend, en de weergave van Westfrisia Cantat weerspiegelde dat uitstekend. Met dank aan de sopranen. Deze groep paart een groot bereik aan voldoende kracht en kan zo de zuivere klank van de muziek tot de laatste tel vasthouden.
Daar tegenover staat een mooie, solide altengroep, die vol emotie de roerende momenten extra dimensie gaf. De herengroepen kenden en gebruikten hun vocale kunnen, maar wisten die goed te reguleren. Genoeg kracht, geen overmacht maar wel mooie volle klanken.
De drie solisten Julia Westendorp, sopraan, Mark Omvlee, tenor en Hans de Vries, bas-bariton, toonden zich meesters in het belcanto, zij pasten bijzonder goed in het programma en bij de klankkleur van het koor. Niet alleen lieten zij hun toehoorders genieten van prima soli, ook het gemak en de uitstekende timing in de samenwerking met het koor waren opvallend goed.
Met een korte, guitige inleiding verklaarde dirigent Wim Dijkstra de opera ‘Giavanna d’Arco’. Een stuk vol verschillende sferen en controversies. Ook hier haalde het koor het beste uit zichzelf, het zong zelfbewust en autonoom in de koren en werkte uitstekend samen met de solisten en begeleider Willem Woestenburg. Koorzang die naar meer smaakt, goed voor een stralende middag.
Italiaans ligt Cantat wel Regina Arbouw, NHD 16 november 2015
Operaconcert Westfrisia Cantat o.l.v. Wim Dijkstra. M.m.v. Livio Gabrielli, Hans de Vries en Leonie van Veen.
Het programma voor de pauze bevatte een gevarieerde selectie operafragmenten, het tweede deel stond helemaal in het teken van één opera: ‘Norma’ van Vincenzo Bellini.
Westfrisia Cantat selecteerde voor deze middag een aantal boeiende koren, waaronder een enkel algemeen bekend werk, maar het merendeel was muziek die zich nog niet in het collectieve geheugen heeft genesteld. Zoals ‘l’Ore trascorrono’ uit ‘Robert Devereux’ van Donizetti, dat speelt aan het hof van Elisabeth Tudor. Een prachtige keuze om kennis te maken met de gewijzigde verhoudingen in het koor, er is een aantal herenleden bij gekomen.
Het evenwicht in de zang was zeker aanwezig, dat bleef de gehele middag redelijk intact, vooral in de zacht gezongen delen. Waar de muziek wat meer kracht vroeg, trad hier en daar een kleine disbalans op, met name door enkele tenoren. Hun geluid kwam in enkele delen wat versnipperd de kerk in, maar homogeniteit is natuurlijk best te trainen.
De sopranen en de bassen zongen een heel sterk concert, de altstemmen verzorgden een fijne vertrouwde basis.
De timing van deze grote groep is prima, waardoor de communicatie tussen het koor en de vaste begeleider Willem Woestenburg en de drie solisten op rolletjes liep. Dat is de grote verdienste van de dirigent, die alles en iedereen scheen te bewaken. Vooral de kwaliteit van de weergave, niet alleen de zang van het koor was goed, de teksten werden heel goed gearticuleerd en waren letterlijk te verstaan.
Met de selectie uit ‘Norma’ maakte het gezelschap echt furore. Koor, solisten en begeleiding waren eenduidig in hun opvatting, de weergave was schitterend. Westfrisia Cantat had zich verzekerd van solisten, alle drie gerenommeerden die niet alleen goede partijen zongen, maar ook zichtbaar plezier hadden in de samenwerking met het koor. Een koor dat er in slaagde het publiek een grandioze middag te bieden. Kwalitatief goed en, niet onbelangrijk, een uitstekende verhouding tussen podium en publiek.
Concert operakakoor Westfrisia Cantat o.l.v. Wim Dijkstra. M.m.v. Irene Maessen (sopraan), Livio Gabrielli (tenor), Hans de Vries (bas-bariton) Willem Woestenburg (begeleiding), bijgewoond op zondag 14 november in de kerk van Onderdijk.
Op het programma stonden diverse operakoren. De tweede helft van de middag was gereserveerd voor de kennismaking met de opera I Lombardi van Guiseppe Verdi. Het concert opende met Il Trovatore van Verdi. Vedi, la fosche nocturne spoglie, een geliefd werk, dat uitblonk door zijn virtuoze begeleiding.
Meteen daarna zong het koor iets vroegere muziek, het Vedeste uit Donizettis Maria Stuarda waarin de zorg om het lot van Mary Stuart evenwichtig werd bezongen. Het Duitstalige Seht, wie schön, wie an Würde reich uit Glucks Iphigènie en Anlide klonk meer ingetogen, afstandelijker dan de Italiaanse koormuziek, geheel trouw aan deze in de klassieke Oudheid spelende opera. Soberheid, rust en distantie werden hier vertaald in gepolijste zang, fraaie dynamiek en een goede verstaanbaarheid. Voor de sopraan en tenor was het duet Esulti pur la barbara van Donizetti, dat mooi en heel guitig werd gezongen.
De kennismaking met basbariton Hans de Vries kwam in Nabucco van Verdi, samen met Westfrisia Cantat bracht hij Gli arredi festivi giù cadonoinfranti ten gehore; een vertolking die stond dankzij goede timing, goede dictie en enthousiasme bij koor en solist. Na de pauze was het tijd voor I Lombardi van Guiseppe Verdi, de Lombardijnen in de eerste Kruistocht. Van de vier bedrijven die deze opera kent, klonken zondagmiddag vooral het eerste en vierde bedrijf, in totaal negen delen. Wel de scenes waarin iets gebeurt in de muziek, waardoor de globale loop, de lading van deze opera duidelijk wordt. En die lading, dat is nogal wat, een persoonlijk drama van de vrouwelijke hoofdpersoon Giselda, een langdurige familievete die wordt opgelost en vooral, dankzij de vijf indringende koren uit het vierde bedrijf, het beleg voor en de slag om Jeruzalem. Het werd geen opera-concertante, daarvoor waren de tijd en ruimte waarbinnen het libretto speelt, te groot en te divers. Dankzij de aaneenschakeling van koren en schitterend gezongen solostukken kreeg de uitvoering ervan echt allure.
Het grote geheel, daar draaide het om en dat was bij dirigent Wim Dijkstra in goede handen. Hij dirigeerde, dicteerde en stuurde koor en solisten naar een prestatie van niveau. Zonder de begeleiding van Willem Woestenburg was dat natuurlijk niet gelukt, zijn begeleiding vormde een onmisbare schakel in deze aaneenschakeling van mooie, emotionele muziek.